Witam, na stronie apil.pl poświęconej tanim i sprawdzonym instalacjom zielonej energii OZE, fotowoltaicznym, ogrzewaniu kompostem, kolektorom słonecznym, HHO, permakulturze i innych podobnych tematach

Alternatywne źródła energii OZE to nie tylko fotowoltaika panele fotowoltaiczne, kolektory słoneczne na innych podstronach apil.pl można dostrzec inne możliwości

Zachęcam do zapoznania się, dyskusji wymiany poglądów i pytań związanych z odnawialnymi źródłami energii.

Panele słoneczne fotowoltaiczne to oszczędność pieniędzy i środowiska

Plusy

– Fotowoltaiczna instalacja zwraca się i nie generuje kosztówAby wyprodukować 1000 kWh rocznie używając najnowszej technologii potrzeba około 6m2
powierzchni oraz około 22m2 jeśli wykorzystamy starsze moduły fotowoltaiczne
wyprodukowana energia może ogrzewać dom, zasilać bojler elektryczny i podgrzać wodę sanitarna

Uwarunkowania projektu na montaż systemu fotowoltaicznego:

– Dach w dobrym stanie ogólnym, o nachyleniu między 15 a 45 stopni

– Usytuowanie, im bardziej na południe tym lepiej

– Minimalna płaszczyzna 7m2

– Jak najmniej miejsc osłoniętych, zacienionych na wykorzystanej powierzchni

 

Pozdrawiam  serdecznie człowiek naturalny

Życzę udanej realizacji projektów

kontakt; telefoniczny 697996006

biuro@apil.pl

Informacje prawne – Zastrzeżenia
a) Ograniczenie odpowiedzialności

Zawartość tej strony są tworzone z starannością
Sprzedawca nie ponosi odpowiedzialności za dokładność, kompletność i aktualność treści
Wykorzystanie zawartości strony jest na własne ryzyko
Samo korzystanie z serwisu nie tworzy stosunku umownego pomiędzy użytkownikiem a dostawcą
b) Linki zewnętrzne

Strona ta zawiera linki do innych stron internetowych (linki zewnętrzne)
Strony te są w gestii każdego operatora
Linki nie zgodne z prawami człowieka zostaną natychmiast usunięte
c) Prawa autorskie i Prawa

Publikowane materiały na tej stronie podlegają polskim prwom autorskim
Dotyczy to w szczególności kopiowania, edytowania, tłumaczenia, przechowywania, przetwarzania
lub powielania w bazach danych lub innych mediach i systemach elektronicznych (wymaga uprzedniej
pisemnej zgody właściciela lub pośadacza prawa) Spis treści praw osób trzecich są
oznaczone jako takie. Nieuprawnioną reprodukcję lub dystrybucję poszczególnych treści
lub wyżej wymienionych jest niedozwolone i karalne
d) Polityka prywatności

Odwiedzając tą stronę informacje na temat dostępu ( data, czas, oglądane podstrony) są rejestrowane,
pozostaną anonimowe, używane wyłącznie do celów statystycznych
Nie odbędzie się ujawnienie osobom trzecim w celach komercyjnych i niekomercyinch.
Wyraźnie chciałbym zaznaczyć, że przekazywanie danych przez internet może posiadać luki
w zabezpieczeniach i nie może być całkowicie zabezpieczona przed dostępem osób trzecich
e) Specjalne warunki

Jeżeli chodzi o indywidualne, specjalne, warunki bądź zastosowań tego  do powyższych
pkt a, b, c, d różnią się w odpowiednio wskazanych miejscach
W tym przypadku stosuje się w każdym przypadku specyficzne warunki stosowania
Źródło link(porady prawne)

 

OPRACOWANIE TEKSTU TOMASZ
Fotowoltaika – to nazwa technologii, która związana jest z możliwością zamiany promieniowania słonecznego na energię elektryczną. Moduły PV (eng. PhotoVoltaic) pozwalają na autonomiczną produkcję energii elektrycznej w sposób prosty, cichy a przede wszystkim ekologiczny tzn. nie emitują do atmosfery żadnych negatywnych substancji – jest to jeden z największych atutów technologii solarnej.
Sposób działania ogniwa słonecznego oparty jest na zjawisku fotowoltaicznym, czyli na wykorzystaniu półprzewodnikowego złącza typu p-n. Padające na złącze fotony powodują powstanie par elektron-dziura, które pod wpływem pola elektrycznego obecnego
w półprzewodniku zostają rozerwane i przemieszczone w różne miejsca złącza. Elektrony trafiają do obszaru n, dziury natomiast do obszaru p. Wydzielone w ten sposób nośniki ładunków są nośnikami nadmiarowymi i powodują powstanie zewnętrznego napięcia elektrycznego, które możemy magazynować lub bezpośrednio wykorzystywać do zasilania odbiorników.
Możemy wyróżnić następujące rodzaje systemów solarnych:
a) PV Mobile – mobilne systemy zasilania fotowoltaicznego, napięcie systemu 5-12V DC;
b) PV Offgrid – autonomiczne i wyspowe systemy zasilania fotowoltaicznego napięcie systemu 12-24V DC;
c) PV Ongrid – elektrownie słoneczne podłączone do sieci energetycznej, system DC/AC.

Warunki pracy systemów słonecznych
Fundamentalnym elementem, który należy uwzględnić podczas instalacji systemów solarnych jest ich południowa ekspozycja (azymut 180°). Dopuszczalna jest także praca
w zakresie od 135 do 225°. Drugą, niemniej istotną sprawą jest kąt nachylenia paneli słonecznych. Dla instalacji całorocznych optymalny jest kąt z zakresu od 30 do 35°.
W przypadku technologii monokrystalicznej dla maksymalizacji uzysków energetycznych preferowane jest prostopadłe naświetlanie panelu. Elementem umożliwiającym taką okoliczność jest instalacja tracker-ów czyli systemów nadążnych. Zasada działania tych urządzeń opiera się na przemieszczaniu paneli słonecznych w osi poziomej jak i pionowej w zależności od położenia słońca na niebie tak, aby oświetlenie systemu było w danej chwili możliwe największe. Zastosowanie takiego rozwiązania skutkuje wzrostem wydajności całego systemu o ok. 30% .
Projektując a następnie montując systemy solarne należy również zwrócić uwagę na to, aby żadna cześć instalacji nie była zacieniona. Nawet najmniejsze zacienienie (np.
z pobliskiego słupa, komina dachu, budynku sąsiada, drzewa itp.) może skutkować spadkiem produkcji energii elektrycznej o 50 lub więcej %. Mamy wówczas doczynienie z tak zwanym efektem niedrożnego ogrodowego węża. Niezasłoniona cześć instalacji nie będzie działać prawidłowo, ponieważ przepływ prądu będzie blokowany przez element zacieniony, który produkuje tak zwany prąd rewersyjny (zwrotny).
Sprawność paneli słonecznych
Sprawność systemów solarnych jest jednym z podstawowych elementów charakteryzujących ich pracę. Wielkość ta podawana jest w procentach i oznacza stopień konwersji promieniowania słonecznego na energię elektryczną. W zależności od technologii wytwarzania modułów PV ich sprawność przyjmuje następujące wielkości:
a) 6 do 8% – panele amorficzne, najmniej sprawne, o najniższej cenie za 1 Watt, wykorzystywane zazwyczaj dla mobilnych systemów solarnych;
b) 10 do 14% – panele polikrystaliczne, charakteryzujące się najlepszym stosunkiem ceny do uzysków energetycznych. Ogniwa budujące panel mają niebieski kolor z wyraźnie zarysowanymi kryształami krzemu. Technologia powszechnie stosowana do produkcji standardowych modułów PV oraz systemów elektrowni słonecznych
c) 15 do 20% – panele polikrystaliczne, o największej sprawności spośród wszystkich paneli dostępnych na rynku. Sprawdzają się znakomicie w każdego rodzaju systemach solarnych.
W praktyce powyższe przedziały oznaczają, iż panel amorficzny o powierzchni 1m2 umożliwia nominalną moc modułu w zakresie od 60 do 80Wp (Wp to wat peak – moc szczytowa modułu fotowoltaicznego w Standardowych Warunkach Badania) wedle sprawności 6-8%. Z kolei panel wyprodukowany w technologii monokrystalicznej z tej samej powierzchni 1m2 umożliwi osiągnięcie mocy nominalnej w zakresie 150-200Wp wedle sprawności 15-20%. Jeżeli natomiast panele będą miały tę samą moc nominalną
a wyprodukowane będą w różnych technologiach, to ich powierzchnia efektywna będzie różna. I tak moduł amorficzny o mocy 50Wp będzie wymagał blisko dwukrotnie większej powierzchni, aniżeli panel monokrystaliczny o tej samej mocy nominalnej.
Sprawność paneli słonecznych często błędnie jest utożsamiana z ich mocą nominalną (50Watt, 100Watt itp.). Należy tutaj jednoznacznie rozróżnić te dwie wielkości. Jak już wspomnieliśmy sprawność modułów PV zależy od ich sposobu wytwarzania i dla danej technologii jest niezmienna. Oznacza to, że sprawność dla panelu monokrystalicznego o mocy nominalnej 50Watt jest taka sama jak sprawność tego samego panelu o mocy 240Watt. Różna jest tylko w tym przypadku powierzchnia, na którą pada promieniowanie słoneczne a także ilość ogniw w module PV.
Stopień sprawności modułów PV wynikający ze sposobu ich produkcji ma bezpośrednie przełożenie na ich cenę. Decyzja dotycząca doboru modułów i odpowiedniej dla nas technologii PV zależy od przeznaczenia, specyfiki funkcjonowania systemu i warunków ekspozycji względem słońca. Przykładowo: realizacja systemu PV w amorficznych modułach wymaga prawie dwukrotnie większej powierzchni instalacji i prawie dwukrotnie większej konstrukcji stelażowej, ale pozawala na dobre uzyski energetyczne w zakresie promieniowania dyfuzyjnego (zachmurzenia słońca). Z kolei w przypadku modułów monokrystalicznych (najbardziej sprawnych) powierzchnia instalacji będzie znacznie mniejsza. Dodatkowo dla zwiększenia uzysków energetycznych można zastosować system tracker-ów umożliwiających ciągłe, bezpośrednie promieniowanie na powierzchnię modułu.
Zdecydowanie najistotniejszym elementem wszelkich systemów solarnych jest ich jakość, która idzie w parze ze sprawnością. Prawidłowo zaprojektowana oraz zamontowana instalacja, oparta na wysokojakościowych modułach PV oferowanych przez firmę 4 for distribution jest w stanie w sposób bezobsługowy a co najważniejsze bezawaryjny pracować przez okres ponad 30lat.

Standard pomiaru mocy promieniowania słonecznego (STC)
Sprawności paneli słonecznych mierzone są według międzynarodowego standardu promieniowania słonecznego, określanego standardem STC (Standard Test Conditions).
Według powyższego standardu moc nominalna paneli słonecznych określana w watach oznacza zawsze moc szczytową (Wp), która możliwa jest do osiągnięcia w określonych warunkach (jednolity standard mocy promieniowania słonecznego). Dla Polski standard ten wynosi 1000W/1m2 i określony jest na podstawie promieniowania słonecznego podczas okresu letniego, przy pełnym nasłonecznieniu, bezchmurnym niebie, temperaturze modułu 25°C i tzw. AirMass wynoszącym 1,5.
W praktyce produkcja energii elektrycznej, odbywa się wedle sprawności modułów PV względem mocy promieniowania słonecznego, na jeden metr kwadratowy. Czyli moduł PV
o wielkości 1m2 i sprawności 16% typowej dla dobrej jakości monokrystalicznych modułów PV, w pełnym słońcu o mocy promieniowania 1000W/m2 (=STC) będzie pracował z mocą 160W i tyle też będzie wynosić jego moc nominalna (szczytowa) podawana jako Wp. Dla innych technologii i sprawności proporcjonalnie mniej lub więcej wedle sprawności w %.
Ilość energii w promieniowaniu słonecznym
Mówiąc o energii promieniowania słonecznego należy rozróżnić dwie składowe. Pierwsza z nich dotyczy mocy promieniowania słonecznego określonej podczas pomiaru w czasie rzeczywistym i w przypadku instalacji solarnych jest mało istotna, ponieważ jej wielkość jest zmienna i zależy od panujących w danym dniu warunków pogodowych. Z kolei druga składowa jest już bardzo istotna, ponieważ określa średnioroczną moc promieniowania świetlnego. Mówiąc wprost, wielkość ta charakteryzuje ilość energii słonecznej, która dociera do powierzchni Ziemi i wyrażana jest w kWh/rok.. Dla naszego kraju wynosi średnio 1000kWh/m2. Dla zobrazowania, jak duża jest to ilość energii możemy porównać ją do energii zawartej w 100 litrach oleju opałowego bądź też do energii zawartej w 100m3 gazu ziemnego.
Jeżeli uwzględnimy sprawność paneli monokrystalicznych na poziomie 16%, to
z instalacji solarnej o powierzchni 1m2 biorąc pod uwagę średnioroczną ilości energii słonecznej (1000kWh) jesteśmy w stanie wyprodukować w ciągu roku ok. 150 kWh energii elektrycznej. Idąc dalej tym tokiem rozumowania elektrownia słoneczna o mocy 1000Wp jest w stanie w ciągu roku wyprodukować ok. 950kWh (wielkość pomniejszona o stratę powstałą na okablowaniu oraz przy zamianie prądu stałego na zmienny). Dlatego też dla instalacji solarnych dzienne zmienne nie są aż tak istotne jak średnioroczne promieniowanie słoneczne. W Europie Środkowej, w tym także dla Polski wielkości te są bardzo zadowalające
i umożliwiają stosunkowe uzyski energetyczne.
W kategoriach ciekawostki można powiedzieć, iż w skali globalnej ilość energii zawartej w promieniowaniu słonecznym, docierającym na powierzchnię Ziemi w przeciągu 8 minut jest tak duża, że zaspokoiłaby roczne potrzeby energetyczne całej ludzkości!
Produkcja energii w praktyce
Systemy solarne produkują energię elektryczną poprzez absorbcję energii zawartej
w promieniowaniu słonecznym. Bezpośrednie promieniowanie słoneczne nie jest konieczne dla ich działania, aczkolwiek optymalne. Moc nominalna modułów PV podawana w watach jako moc szczytowa Wp odnosi się do mocy promieniowania słonecznego wedle standardu STC (1000W/m2, 25°C, AM=1,5). Jeżeli moc promieniowania słonecznego jest mniejsza, wówczas zmniejsza się też moc z jaką pracuje system solarny.
W praktyce moduł PV o mocy nominalnej 100 Wp w optymalnych warunkach nasłonecznienia (STC) będzie pracował z mocą 100W i w godzinę wyprodukuje 100Wh. Instalacja PV o mocy 1.000Wp (1kWp) będzie pracować z mocą nominalną około 950W i w przeciągu godziny wyprodukuje 950Wh, a w ciągu roku około 950 kWh. Brakujące 5% mocy to strata w systemie rozkładająca się na: 2% straty inwertera i 3% straty na okablowaniu systemu.
Ponadto ważnym elementem systemu jest fakt zmagazynowania lub bezpośredniego zużycia wyprodukowanej energii. W przypadku fotowoltaiczynych (PV) systemów wyspowych lub autonomicznych, możliwym jest zużycie wyprodukowanej energii w czasie rzeczywistym na własne potrzeby dla naładowania telefonu komórkowego, akumulatora lub zasilania maszyn czy urządzeń domowych. W przypadku elektrowni słonecznych podłączonych do sieci (PV Ongrid) produkowana energia jest bezpośrednio odprowadzana, sprzedawana do lokalnej sieci energetycznej, a jej rozliczenie odbywa się poprzez licznik energii elektrycznej i jego wskazania.

Straty w systemach solarnych
W przypadku wysokojakościowych elementów wykorzystanych do budowy elektrowni, straty w systemie wynoszą ok. 5%. Przy czym ok. 3% dotyczy strat powstałych
w okablowaniu a kolejne 2% przypada na stratę w inwerterze. Jeżeli chodzi o systemy, które nie są podłączone do sieci publicznej straty mogą sięgnąć wielkości powyżej 10% i związane są z koniecznością użycia regulatora napięcia oraz akumulatora.
Ważnym czynnikiem mającym wpływ na straty w systemie solarnym jest temperatura samego modułu PV. Optymalną temperaturą pracy zgodne z STC jest temperatura 25°C.
W przypadku przekroczenia tej wielkości sprawność modułu spada o około 0,4% mocy nominalnej z każdym kolejnym stopniem. Oznacza to, że moduł o mocy 100Wp rozgrzany do temperatury 60°C będzie pracował z mocą 84Wp. Niemniej jednak zasada ta dotyczy tylko paneli zbudowanych w technologii krystalicznej i w chłodniejszym klimacie np. klimacie Polski rekompensuje słabsze nasłonecznienie w porównaniu do terenów o zdecydowanie mocniejszym nasłonecznieniu, gdzie temperatury oraz straty są dużo większe.
Projektowanie instalacji solarnych
Prawidłowe zaprojektowanie systemu solarnego w domkach letniskowych, kamperach, łodziach bądź też w przypadku oznakowania drogowego opiera się na następujących krokach:
1. Ustalenie zapotrzebowania na energię elektryczną;
2. Dobranie odpowiedniej pojemności akumulatora;
3. Wyznaczenie odpowiedniej mocy systemu fotowoltaicznego.
Zapotrzebowanie mocy definiowane jest w watach (W) wedle wskazań zasilanych urządzeń, poprzez zsumowanie poboru mocy urządzeń i obliczenie ich czasu użytkowania. Jeśli średnio w ciągu jednego dnia korzystamy przez 4 godziny z trzech żarówek LED (3W każda), dodatkowo korzystamy przez godzinę z komputera przenośnego (70W pobór mocy) i przez 2 godziny słuchamy radia (35W poboru mocy) to w takim przypadku potrzebujemy:
– 3 żarówki x 4 godziny x 3W = 36Wh
– 1 laptop x 1 godzina x 70W = 70W
– 1 radio x 2 godziny x 35W = 70Wh
Średnie dobowe zapotrzebowanie = 176 Wh
Wówczas potrzebna pojemność akumulatora (dla dostarczenia energii elektrycznej = 176Wh) obliczana jest według schematu:
176Wh/12V=14,67Ah x 2 + 10% = 34Ah (dopuszczając 50% rozładowanie pojemności akumulatora i 10% straty systemu PV) docelowa pojemność akumulatora powinna wynosić około 34Ah.
Akumulator jest niezwykle istotnym elementem całej instalacji elektrycznej. Nieodpowiedni jego dobór może spowodować, że będzie wąskim gardłem systemu i nie pozwoli w pełni korzystać z możliwości energetycznych układu. Aby poprawnie wyliczyć odpowiednią pojemność akumulatora w oparciu o zapotrzebowanie na energię, należy określić w jakim stopniu możemy dopuścić do jego rozładowania. Można spokojnie założyć, że rozładowanie baterii do 50% pojemności jest całkowicie bezpieczne i nie spowoduje uszkodzenia akumulatora. Jeżeli zdecydujemy się wykorzystać we własnej instalacji akumulator żelowy, co gorąco polecamy, to wówczas możemy dopuścić nawet 80% rozładowanie akumulatora bez jakiejkolwiek szkody dla niego. Akumulator należy umiejscowić w bezpiecznym, zacienionym miejscy gdzie temperatura będzie oscylować w miarę możliwości w granicach 20°C – jest to optymalna temperatura pracy akumulatora.
Ostatni etap projektowanie systemów solarnych związany jest z obliczeniem niezbędnej mocy zasilania PV pozwalającej w pełni naładować akumulator. Głównym założeniem, które należy uwzględnić w tym momencie prac jest sezonowość całej instalacji
a także statyczna dzienna ekspozycja słońca. Jeżeli rozpatrywana instalacja będzie pracować tylko w okresie letnim np. instalacja w domku letniskowym, to potrzebuje ona prawie
o połowę mniejszą moc PV aniżeli instalacja całoroczna. Wynika to oczywiście z tego, iż
w okresie letnim dzienna ekspozycja słońca (8-10 godzin) jest zdecydowanie dłuższa niż
w zimie (3-5 godzin).
W naszym przypadku potrzebną moc systemu PV wyliczymy korzystając z następującego wzoru:
Pojemność akumulatora rozładowanego do połowy / średnioroczną ekspozycję słońca * napięcie systemu
Podstawiając do wzoru otrzymujemy:
17Ah / 5h * 12V ≈ 41Wp
Inaczej mówiąc, moc systemu PV pracującego przez cały rok powinna wynosić minimum 41Wp aby naładować akumulator przy założeniu jego 50% stopnia rozładowania. Dla bezpieczeństwa dopuszcza się zwiększenie mocy systemu do 50%, tak aby w okresie zimowym, instalacja zdolna była zaspokoić zapotrzebowanie na energię. Dodatkowo warto zaznaczyć, że wraz ze wzrostem wielkości baterii słonecznej warto tak zwiększyć akumulator, by mógł zmagazynować potrzebną energię na więcej niż tydzień. Dlaczego? W okresie od jesieni do wiosny ilość dni pochmurnych następujących po sobie znacznie się zwiększa
i istnieje dużo większe prawdopodobieństwo, że będziemy potrzebować magazynu energii, który wystarczy na kilka dni eksploatacji urządzeń bez doładowania z baterii słonecznej.
Wskazówki dla projektantów systemów solarnych:
1. W przypadku doboru elementów składowych instalacji solarnej należy najpierw kierować się pojemnością akumulatora (dostępną lub potrzebną), a dopiero później dobrać odpowiednią moc systemu. Elementem niezbędnym w instalacji słonecznej jest regulator napięcia, który zabezpiecza akumulatory przed nadmiernym rozładowaniem jak też przed ich przeładowaniem. Zastosowanie regulatora napięcia daję nam możliwość przewymiarowania całej instalacji tak, aby w okresie zimowym sprostać zapotrzebowaniu na energię.
2. Należy zwrócić szczególną uwagę na dokładne i staranne połączenie wszelkich komponentów, tak aby nie dopuścić do niestabilności procesu ładowania, a nawet uszkodzenia instalacji.
3. Instalacje należy wykonywać z dobrych jakościowo elementów, które gwarantują wysokie uzyski energetyczne oraz wieloletnią bezawaryjną pracę.
4. Podczas montażu paneli słonecznych zaleca się ich przykrycie, aby nie dopuścić przedwczesnej produkcji energii, a tym samym uszkodzenia komponentów.

Budowa elektrowni słonecznych
W chwili obecnej Ministerstwo Gospodarki pracuje nad projektem ustawy
o Odnawialnych Źródłach Energii, która ma wejść w życie prawdopodobnie z końcem obecnego roku lub na początku przyszłego. Ustawa ta daje szereg możliwości oraz korzyści użytkownikom i producentom energii powstałej z wykorzystaniem naturalnych metod, w tym także promieniowania słonecznego. Istotnym elementem ustawy będzie możliwość odsprzedaży nadmiaru wyprodukowanej energii do sieci publicznej. Dlatego też chcemy państwu przybliżyć sposób projektowania oraz montażu elektrowni słonecznych PV Ongrid.
Przed rozpoczęciem prac związanych z projektowaniem elektrowni elektrycznej należy upewnić się czy istnieje możliwość podłączenia się do sieci publicznej w celu odsprzedaży energii. W przypadku systemów o mocy do 100kW nie powinno być z tym elementem problemów. Jeżeli mamy do czynienia z instalacjami o większych mocach, to może zaistnieć potrzeba zrealizowania dodatkowej stacji transformatorowej. Dlatego też lokalizacje elektrowni o dużych mocach planuje się w pobliżu linii wysokiego napięcia. Możliwość podłączenia do sieci regulowana jest poprzez lokalnego operatora sieci elektrycznej, który to w oparciu o obowiązujące w danym kraju prawo wydaje stosowne pozwolenie.
Następnym etapem prac jest określenie powierzchni, którą chcemy przeznaczyć na utworzenie własnej elektrowni. Możemy w tym celu wykorzystać powierzchnię dachu lub działki w przypadku konstrukcji wolnostojących. W obecnych czasach można zaobserwować tendencję do wykorzystywania wszelkiego rodzaju dachów budynków mieszkalnych czy też hal produkcyjnych, magazynowych. Taki sposób postępowania eliminuje zajmowanie terenów zielonych przez instalację solarne.
Wiedząc już jaką przestrzeń chcemy zagospodarować pod zabudowę panelami słonecznymi możemy określić moc, którą chcemy uzyskać z projektowanej elektrowni. Oczywiście należy pamiętać, że uzyskana moc może różnić się w związku z technologią budowy paneli słonecznych, które wykorzystamy w naszej instalacji. Największe uzyski energetyczne otrzymamy w przypadku zastosowania technologii monokrystalicznej. Łatwo możemy wyliczyć, że w przypadku takiej konstrukcji na dachu spadzistym o powierzchni 100m2 możemy uzyskać elektrownię o mocy ok. 16kWp. Tym samym należy pamiętać, że dla dachu płaskiego o powierzchni 100m2 efektywna powierzchnia montażu jest mniejsza o ok. 25%, co wynika z konieczności wybudowania dodatkowych stelaży do montażu paneli słonecznych.
Najważniejszym etapem budowy elektrowni słonecznej jest odpowiedni dobór komponentów oraz ich prawidłowe rozmieszczenie. Pamiętajmy, że możemy zdecydować się na jeden z trzech obecnych na rynku rodzajów technologii solarnej. Jako firma 4 for distribution polecamy monokrystaliczne moduły PV, które dzięki swoim właściwościom pozwolą nam na maksymalizacje korzyści płynących z własnej elektrowni. Podczas montażu baterii słonecznych należy zwrócić szczególną uwagę na to, aby wyeliminować chociażby minimalne zacienienie jakiejkolwiek części modułu PV. Zacieniona część instalacji będzie blokować prawidłowe działania powierzchni znajdującej się pod wpływem promieniowania słonecznego. Wynika to, jak już wspomniałem wcześniej z generowania przez przysłonięty fragment prądu rewersyjnego. Istnieją przypadki, w których możemy podjąć świadomą decyzję o zacieniowaniu pewnego elementu instalacji. Dotyczy to wolnostojących, wielkoformatowych konstrukcji zrealizowanych na płaskich dachach lub terenach naziemnych. W przypadkach tych, zacieniowanie dotyczy tylko okresów zimowych, gdy słońce pada na panele pod niewielkim kątem. Rozwiązanie takie pozwala na zmniejszenie odstępów pomiędzy poszczególnymi rzędami paneli słonecznych, co skutkuje tym, że na tej samej przestrzeni będziemy mogli ustawić więcej rzędów z modułami PV, a tym samym uzyskamy większą moc instalacji. Jedynym warunkiem, który musi być w tym przypadku spełniony, to połączenie zacienionych elementów w jedną sekcję modułów (jeden string).
Jeżeli chcemy sprzedawać nadmiar wyprodukowanej energii do sieci publicznej, to musimy zamienić prąd stały na prąd zmienny. Służą do tego tzw. Inwertery, które umożliwiają nam podłączenie do jednego urządzenia kilku stringów modułów (ilość zależna jest od właściwości technicznych urządzenia). Dywersyfikacja całej elektrowni na poszczególne jej części (stringi) pozwala na łatwiejsze nadzorowanie właściwej pracy modułów PV a także na równomierne obciążenie inwertera, który jest wówczas w stanie wychwycić usterkę systemu PV i prawidłowo zareagować poprzez zmniejszenie mocy lub całkowitą dezaktywację poszczególnych stringów. Odpowiedni falownik (inwerter) umożliwia również kierunkowanie wytworzonego prądu w zależności od potrzeb użytkownika. I tak nadwyżki lub niedobory są transferowane wg własnych potrzeb między siecią publiczną a akumulatorami magazynującymi energię elektryczną. Dobrej klasy inwerter pracuje ze sprawnością sięgającą 98% i pozwala na optymalny uzysk energetyczny poprzez synchronizację zmian parametrów w napięciu/natężeniu systemu PV. Odpowiedniej klasy inwerter dopuszcza również krótkotrwałe przesilenie jego znamionowej mocy nawet do 20%, co w praktyce oznacza, że inwerter o mocy 10kW jest w stanie obsługiwać instalację solarną o mocy do 12kW.
Inwertery mogą być przeznaczone do zamontowania wewnątrz budynku lub też instalacji na zewnątrz. Jeżeli wybierzemy drugą możliwość, to musimy zwrócić uwagę na jego umiejscowienie tzn. musimy unikać bezpośredniego nasłonecznienia, które powoduje jego nagrzewanie i skutkuje spadkiem sprawności. Dobre inwertery posiadają wbudowane czujniki temperatury, które w przypadku jej wysokich wartości wyłączą urządzenie chroniąc go przed zniszczeniem. Konfiguracja ustawień invertera uwzględnia również komunikację i parametry techniczne lokalnej sieci energetycznej wraz funkcją jego dezaktywacji i blokady transferu energii do sieci, wedle decyzji lokalnego operatora w awaryjnych przypadkach.
Ostatnim elementem budowy instalacji solarnej jest montaż licznika prądu, który będziemy odprowadzać do sieci publicznej. Odbiór oraz akceptacji systemu dokonuje lokalny operator energetyczny. Początkowe dni po podłączeniu do sieci publicznej są testem całej instalacji. Rozliczenie za prawidłowo odprowadzaną energię odbywa się poprzez wystawianie odpowiednich rachunków. Dopuszcza się również rozliczanie zbilansowane tzn. właściciel elektrowni rozlicza tylko i wyłącznie różnicę pomiędzy energią sprzedaną a energią zakupioną wedle wskazań odpowiednich liczników. W przypadku takiego rozwiązania niewielki system PV o mocy 3,6kW (około 18 paneli 200Wp) pozwala na zaspokojenie dla rodziny 2+2 praktycznie całkowitego rocznego zapotrzebowania na energię. Stajemy się niezależnymi producentami energii, a przede wszystkim zyskujemy niezależność od ciągle wzrastających cen energii elektrycznej pozyskiwanej z sieci publicznej.